بس که من در زندگی بی همدم و تنها شدم
فکر این دارد دلم شاید که با غم ما شدم
مثل من در این جهان مردی چنین تنها نبود
خسته از این مردم و از کل این دنیا شدم
عرض پوزش ای خدا لیکن پرم از فکر مرگ
مثل یک ابر بهار از غصه باران زا شدم
اینکه اینک یک جوان افتاده در پرواز مرگ
ای خدا تقصیر توست حالا که بی پروا شدم
می پرم از زندگی از هر چه بودش در جهان
صبح فردا تیتر یک بر صفحه ی ایرنا شدم
محمدصادق رزمی